Πριν από δύο δεκαετίες (Νοέμβριο του 2002), όταν προωθούσα προς έκδοση το βιβλίο «Λαογραφικά» έγραφα στο προλόγισμά μου, ότι το βιβλίο, «αποτελεί μια προσπάθεια, που η επιστήμη ήρθε να πειθαρχήσει την επιθυμία. Ένα πετραδάκι για να ορθοποδήσει το Τμήμα Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου.»
Όντως, πρόκειται για μια προσπάθεια για να πειθαρχήσω στη λογική της επιστήμης τις επιθυμίες μου από τότε που ήμουν φοιτητής. Για να συμβάλλω στην αυτογνωσία της εθνικής και πολιτιστική ταυτότητας των Ελλήνων της Αλβανίας. Η Λαογραφία και ο Λαϊκός Πολιτισμός αποτελούν τα σημαντικά όπλα προς το σκοπό αυτό.
Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν μέχρι τότε δεκάδες άλλες εκδόσεις με αντικείμενο τον λαϊκό πολιτισμό, το παρόν βιβλίο ήταν το πρώτο και το μοναδικό, το οποίο με πανεπιστημιακό και ακαδημαϊκό πήχη, προσεγγίζει, ερευνάει, αναλύει τον επιτόπιο Λαϊκό Πολιτισμού του Ελληνισμού της ΒορείουΗπείρου, εντάσσοντάς τον στο γενικότερο πλαίσιο του ελληνικού Λαϊκού Πολιτισμού. Με τον ίδιο τρόπο, επιδιώκει να διερευνήσει και παρουσιάσει την διαχρονικότητα του λαϊκού μας πολιτισμού, επιβεβαιώνοντας το αρχέγονο αυτόχθων του Έλληνα γηγενή στον τόπο του.
Το εγχείρημα για το βιβλίο είχε ως πυξίδα τις παλιότερες εποχές στην Ήπειρο, όταν οι ξακουστοί λόγιοι της με τις δεκάδες εκδόσεις για την γνώση του τόπου με στόχο την αυτογνωσία της ταυτότητας του Έλληνα, κατάφεραν να αποφύγουν για μια ακόμη φορά τον τελικό αφανισμό κάτω από την Τουρκοκρατία.
Ο αναγνώστης δεν θα βρει στο περιεχόμενο του βιβλίου, απλώς θεωρητικές προσεγγίσεις για την επιστήμη της Λαογραφίας. Φροντίσαμε να του δώσουμε την ευκαιρία να βρει δεκάδες λαογραφικές έρευνες που επιδιώκουν να προβάλλουν τον Λαϊκό μας Πολιτισμό, όχι μόνο ως περιγραφές, αλλά στην υπηρεσία ερμηνείας ιστορικών κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών σχέσεων που τον γέννησαν ή εκ΄ νέου τον απείλησαν.
Δεν πραγματεύεται μια ή μερικές πτυχές του Λαϊκού μας Πολιτισμού, αλλά το σύνολό του, φιλολογικό, εθιμικό και παραδοσιακές κοινωνικές δομές.
Το βιβλίο είναι συνταγμένο κατά τέτοιον τρόπο που μπορεί να αξιοποιηθεί όχι μόνο από σπουδαστές, αλλά και από άλλους ενδιαφερόμενους.
Υπό το σκεπτικό αυτό έκλεινα τότε το σύντομο προλόγισμά μου, λέγοντας ότι «είναι μια προσπάθεια που απαιτεί την κατανόηση όλων….»
Δυστυχώς, δεν υπήρξε κατανόηση. Το βιβλίο και εγώ δεχτήκαμε ανείπωτες αντιδράσεις και επιθέσεις, προερχόμενες κυρίως από τους συναδέλφους του Τμήματος, παρά το γεγονός ότι ήταν το πρώτο πανεπιστημιακό εγχειρίδιο στο Τμήμα (ακολούθησε μετά από δύο χρόνια και ένα δεύτερο επίσης δικό μου).
Αρνήθηκαν να παρευρεθούν στην παρουσίασή τους και να στεγαστούν στην βιβλιοθήκη του Τμήματος.
Συνέπλεε στην ίδια λογική και η Πρεσβεία της Ελλάδας στα Τίρανα.
Το βιβλίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο πανεπιστημιακών εκδόσεων στα Τίρανα. Είχε την δική του θετική απήχηση και γνώρισε και δεύτερη έκδοση.
Τα λαογραφικά
(354 σελίδες)